بلا گردان لعل خشک و چشمان ترت هستم

به خاک ا�?تاده ام چون خاکسار اکبرت هستم

زخاکت برنخیزم تا نبخشد زینبت حرّ را

که من در  انتظار ع�?و و لط�? خواهرت هستم

تو نام مادرم بردی ولی من �?اش می¬گویم

که خود کمتر غلام آستان مادرت هستم

تو مهمانی به رویت میزبانان آب را بستند

حرم لب تشنه و من هم به �?کر اصغرّت هستم

تو ای مظلوم ظالم کش چه نیکو منطقی داری

کنون من پیرو آن منطق جان پرورت هستم

همین سر را که بر خاک درت امروز بگذارم

به �?ردا نیز با این سر به نی پشت سرت هستم

                     شاعر؟؟؟

یوس�? زهرا! زشما پ�?ر شدم

تا که اسیر تو شدم ح�?ر شدم

��ز دل دشمن به سویت پر زدم

آمدم و حلقه براین در زدم

آمده ام تا که قبولم کنی

خاک ره آل رسولم کنی

حرّ پشیمان تو ام یا حسین

دست به دامان تو ام یا حسین

یک نگه ا�?کن همه هستم بگیر

ای پسر �?اطمه دستم بگیر

روز نخستین به تو دل باختم

در دل من بودی و نشناختم

دست نیاز من و دامان تو

کوه گناه من و غ�?ران تو

ناله ی الع�?و ب�?وَد بر لبم

تا ص�? محشر خجل از زینبم

روی علی اکبر تو دیدنی است

دست علمدار تو بوسیدنی است

مهر تو ک�?لّ آبروی من است

هستی من خون گلوی من است

چه می شود کشته ی راهت شوم؟

خاک قدم های سپاهت شوم؟

حرّ ریاحی به درت آمده

�?طرس بی بال و پرت آمده

با نگه خویش کمالم بده

وز کرم خود پر و بالم بده

بال من از تیغه ی شمشیرهاست

سینه ی تنگم سپر تیرهاست

مقتل خون، اوج کمال من است

تیر محبت پر و بال من است

بال بده، �?طرس دیگر شوم

طوطی گهواره ی اصغر شوم

                                          غلامرضاسازگار

اى �?داى دل منوّرتان

اى به قربان چشم كوثرتان

واى بر حال جبرئيل، او را

گر برانيد، روزى از درتان

اى سليمان، مورى آمده است

تا مشر�? شود به محضرتان

من كيم؟ دوره گرد چشمانت

زينبم من همان كبوترتان

كودكانم چه ارزشى دارند؟

جان عالم، تصدق سرتان

كرده�?ام يا اخا دو آئينه

نذر چشم على اصغرتان

ظهر ديدى چگونه خوش بودند

در ص�?و�? نماز آخرتان

به اميدى بزرگشان كردم

تا به دستم شوند، پرپرتان

گر بگويى بمير، مى ميرند

دست برسينه�?اند و نوكرتان

پاى ت�?سير، شيرشان دادم

پاى ت�?سير گريه آورتان

پاى ت�?سير سوره مريم

سوره زخمهاى پيكرتان

تا كه راضى شوى و اذن دهى

پر بگيرند در برابرتان

يادشان داده�?ام، قسم بدهند

بر ضريح كبود مادرتان

بگذار اينكه ذبحشان سازم

پاى رگهاى سرخ حنجرتان

                                                                                                          شاعر؟؟؟

الا اى آسمان عشق بنگر اختر خود را

بلاگردان اصغر كن دو ط�?ل خواهر خود را

بيا و بر مگردان اين ك�?ن پوشان زينب را

كه نزد �?اطمه بالا بگيرد او سر خود را

تو هر جا ر�?تى و زينب كنارت بود و ما بوديم

بدنبالت ببر بر ن�?ى سر دو ياور خود را

بدان غيرت ز حيدر، رزم، از عباس تو داريم

نظر كن رزم شاگردان مير لشگر خود را

ز نسل جع�?ريم و دست بسته روزى ما نيست

بده اذنى كه بگشاييم اين بال و پر خود را

و�?اى مادر ما بعد از اين بهتر عيان گردد

تو هرگز نشنوى آه و �?غان خواهر خود را

تو مى�?دانى كه سيلى خوردن مادر چه بد دردى است

چسان ما بنگريم آزرده روى مادر خود را

                                                                                                           شاعر؟؟؟

حر خطاکارم پشیمانم